Taal, geschiedenis en cultuur in Mozambique
Het voordeel van de lessen is dat het niet alleen om de taal, maar ook om geschiedenis en cultuur gaat.
Hij ging van Nederland naar Burkina Faso, en via Jemen belandde hij uiteindelijk in Mozambique. Ivo van Haren (53) is geoloog en grondwaterspecialist, zijn expertise bracht hem naar Maputo, waar hij zijn vrouw Antonieta ontmoette. Ze hebben samen twee kinderen, met wie ze drie talen spreken. “In Mozambique ben je als buitenlander geen buitenstaander.”
“Maputo is geen doorsnee Afrikaanse stad. Er wonen een miljoen mensen in deze hoofdstad van Mozambique, die een Afrikaans en een Latijns-Amerikaans sfeertje ademt. De voertaal is Portugees. Ik ben zelf Nederlands, mijn vrouw is Mozambikaanse, en zodoende spreken onze kinderen Laura (11) en Yaro (10) meerdere talen. Met mij is dat Nederlands, met Antonieta is dat Portugees. Engels is de taal van de internationale school waar ze naartoe gaan, en ze spreken met hun vriendjes dus Engels.”
Taal én cultuur
“Laura en Yaro volgen Nederlandse lessen bij de Walvishaai, een school voor Nederlandse taal en cultuur (NTC) in Maputo. Elke dinsdagmiddag krijgen ze drie uur Nederlandse taal- en cultuurles. Het voordeel van die lessen is dat het niet alleen maar om de taal gaat, maar dat er ook veel tijd aan geschiedenis en cultuur besteed wordt. Ze volgen het NTC-onderwijs naast hun opleiding op de internationale school, waar ze elke dag naartoe gaan.
De meertaligheid van ons gezin komt het meest tot uiting als we aan de eettafel zitten. Het schakelen tussen de talen is voor de kinderen geen probleem, omdat ze voor elke persoon een eigen taal hebben. Ze vinden het ‘raar’ om met mij Engels of Portugees te praten, dat doen ze dus niet. Portugees spreken ze iets beter dan Nederlands, waar tegenover staat dat ze het Nederlands beter lezen en schrijven, vanwege de Nederlandse lessen.”
Terug naar Nederland?
“De samenleving hier is heel tolerant en dat maakt wonen in Mozambique heel prettig. Nadat ik in verschillende landen heb gewerkt bij een universiteit, voor de Nederlandse ambassade, en weer even terug was in Nederland voor een stage, richtte ik met een studievriend WE-Consult op – een consultancy bureau op het gebied van grondwater- en waterbeheer. We werken inmiddels met vijftien mensen op kantoor. We doen veel voor de Mozambikaanse waterschappen en overheid, maar ook voor bijvoorbeeld UNICEF.
Antonieta en ik hebben er bewust voor gekozen de kinderen naar het NTC-onderwijs te laten gaan, omdat we ze de mogelijkheid willen geven om later een vervolgopleiding in Nederland te doen. Bovendien hebben Laura en Yaro beiden de Nederlandse nationaliteit, daarom vinden we dat ze het Nederlands goed moeten beheersen. Als ze ooit teruggaan, zullen ze zich sneller thuis voelen omdat ze de taal, de cultuur en de geschiedenis kennen.”
