PCR testen en plotseling moeten reizen
Een essentiele reis en de corona maatregelen
Een ervaringsverhaal over een reis van Italië naar Nederland tijdens de corona pandemie. De informatievoorziening en de handelswijze van de luchtvaartmaatschappijen zijn niet consequent. De informatie rondom PCR testen is tegenstrijdig en het controleren van de certificaten is dubieus te noemen. Peter Broer vertelt over zijn ervaringen, nadat hij met spoed naar Nederland moest reizen om de begrafenis van zijn vader bij te kunnen wonen.
Eerste lockdown in Italië
Nee, ik ben geen covid-ontkenner, en ik houd me altijd aan de regels die in verband met covid worden opgelegd vanuit het besef dat we als maatschappij een gezamenlijke inspanning moeten leveren om er voor te zorgen dat de maatschappij weer open kan. Maar laat ik mij eerst even voorstellen. Mijn naam is Peter Broer, geboren in 1961, ik heb de Nederlandse nationaliteit maar woon sinds enige tijd in Umbria, Italië. Daar heb ik tijdens de eerste lockdown ervaren wat het betekent om 3 maanden opgesloten te zitten in je eigen gemeente, en daar niet uit mogen, en alleen voor aantoonbaar noodzakelijke zaken zoals de boodschappen je mocht verplaatsen. De intelligente lockdown in Nederland kwam daar in de verste verte niet bij in de buurt.
Verwarring over de huidige covid maatregelen
Graag zou ik met u mijn ervaringen willen delen ten aanzien van de handhaving van de huidige covid-maatregelen die samenhangen met internationaal reizen, en waardoor ik het vertrouwen geheel heb verloren dat dit een positieve bijdrage gaat geven aan het terugdringen van de dreiging van het covidvirus.
Eind december overleed mijn vader in Nederland op 91-jarige leeftijd, en dus moest ik een noodzakelijke reis maken vanuit Italië naar Nederland. Ik boekte een vlucht bij Ryanair van Rome naar Brussel op 27 december, regelde een huurauto en een long-term-parkeerplaats in Rome. Ryanair stuurde mij een link naar een Nederlandstalige Belgische overheidswebsite, waarop aangegeven stond dat het niet noodzakelijk was om een negatief covidtestcertificaat te overleggen als ik binnen 48 uur België weer zou verlaten. Vervolgens checkte ik in bij de Belgische overheid, waarbij ik aangaf dat ik binnen 48uur België weer zou verlaten; de bevestiging hiervan met QR-code printte ik uit en nam ik mee op reis.
Weer terug naar huis
Aangekomen op de luchthaven na 200km onderweg geweest te zijn met de auto, werd mij de toegang tot het vliegtuig geweigerd door de grondstewardess omdat ik geen negatief covidtestcertificaat kon tonen. Mijn verweer had geen effect, mijn argumenten werden niet gehoord, en ik kon weer naar huis. Weg ticket, weg kosten huurauto in Brussel, weg het geld voor het langparkeren in Rome, en weer 200km terug naar huis. Mijn woede hierover kon ik maar lastig verwerken. Later bleek dat op de Franstalige en Engelstalige Belgische overheidswebsite die 48uur regel niet was vermeld.
Omdat er op de luchthaven van Rome in de terminal een covidteststraat was besloot ik daar naartoe te gaan om alvast een test te doen voor mijn nieuw te boeken vliegreis naar Nederland. Helaas werd ik daar geweigerd: “Alleen voor Alitalia-reizigers, en alleen voor binnenlandse vluchten”. Op de langparkeren-parkeerplaats had ik ook een covidteststraat gezien, en dus besloot ik daar naartoe te gaan. “Heeft u een doktersrecept voor de covidtest ?”, vroeg de man bij de ingang. Nee, die had ik niet. En omdat ik ook niet in de regio Lazio woonde maar in Umbria, en omdat ik geen toerist was, werd mij de toegang tot de covidteststraat geweigerd.
Dan maar weer terug naar huis, en tijdens de 2 uur durende autorit kon ik bedenken op welke wijze ik mijn voorgenomen reis toch zou kunnen gaan uitvoeren. De crematie van mijn vader zou op woensdag zijn, en het was nu al zondag. Gelukkig kende ik een vriendin bij de Italiaanse politie, en ik heb haar om raad gevraagd. Met haar inspanning kon ik met veel moeite op zondagavond bij een omgekochte dokter in Perugia een recept ophalen voor een PCR-test; zij regelde ook dat ik de andere dag om 08:00 uur de PCR-test (102 euro) in Perugia kon gaan doen, en aldus geschiedde op maandag 28 december.
Aan het einde van die maandagmiddag ontving ik per email mijn negatief-covidtestcertificaat, en wegens het ontbreken van echtheidskenmerken bedacht ik mij een moment dat ik dat zelf met mijn fotoshop-ervaring ook wel zelf in elkaar had kunnen zetten. Maar goed, het certificaat was binnen, en ik kon mijn nieuwe reis weer gaan boeken. Allereerst boekte ik een PCR-covidtest (150 euro) in Nederland voor mijn terugreis, die binnen 48uur voor mijn terugvlucht naar Italië moest plaatsvinden. Dit lukte mij prima, en na ook een KLM-vlucht (350 euro), huurauto (200 euro), en parkeerplaats in Rome (25 euro) geregeld te hebben was ik klaar voor de 2e poging.
Opnieuw richting luchthaven
De andere ochtend, 29 december, vertrok ik opnieuw voor een 200 km lange rit naar de luchthaven van Rome, en spoedde mij al vroeg naar de gate. De grondstewardess vertelde mij dat mijn papieren in orde waren, hoewel ze mijn covidcertificaat niet wilde zien. Wel moest ik van haar een medicinaal mondkapje ergens gaan kopen, want ik had een gewoon mondkapje op. Rennend door de luchthaven vond ik een apotheek en kocht 2 medicinale mondkapjes. Teruggekomen bij de gate bleken alle andere reizigers gewone blauwe mondkapjes te dragen, en niemand die daar iets van zei. De stewardessen in het vliegtuig hadden ook een normaal blauw wegwerpmondkapje op, vreemd.
Niet iedereen heeft een covidcertificaat nodig
Bij het boarden stond er een grote Deense man voor mij, en de grondstewardess vroeg hem of hij een covidcertificaat had. Toen hij antwoordde dat hij dat niet had omdat hij zeeman was en er op zijn schip geen covidtesten werden uitgevoerd, verwachtte ik dat hij geweigerd zou worden. Maar nee hoor, de stewardess heette hem welkom aan boord, zonder zijn verhaal gecontroleerd te hebben, en hij mocht doorlopen. Ik stond perplex ! Uiteraard mocht ik ook aan boord, maar niemand keek naar mijn covidcertificaat. Tijdens de vlucht heb ik bij de KLM-stewardess een klacht ingediend over deze handelwijze. Aanvankelijk waande ik mij veilig in het vliegtuig, vanwege het systeem van de verplichte testen, maar door de fraudegevoeligheid van de covidcertificaten en de handelwijze van de grondstewardess voelde ik mij opeens niet zo veilig meer. Hoeveel mensen in mijn vliegtuig zouden er met zelf gemaakte covidcertificaten zitten, en hoeveel daarvan zouden ook daadwerkelijk covid hebben, vroeg ik mij af.
Een braaf burger
We kwamen aan op Schiphol, en bij de gate werden we opgewacht door de marechaussee; “Paspoort en covidcertificaat, alstublieft !”; ik overhandigde beiden en na een zeer vluchtige inspectie mocht ik doorlopen. “Mag ik u een gewetenvraag stellen”, vroeg ik aan de marechaussee. “Hoe ziet u of dit een echt certificaat is ?”. Hij antwoorde heel eerlijk en lachend dat hij dat niet kon zien, en hij vertelde er ook nog bij dat hij die dag veel covidcertificaten vanuit de Nederlandse Antillen had voorbij zien komen waarvan hij sterk het vermoeden had dat die met fotoshop in elkaar waren geknutseld. Maar een manier om hier tegen op te treden was er niet zei hij. Ik begon ter plekke spijt te krijgen dat ik dat ook niet had gedaan. Maar goed, braaf burger als ik ben, heb ik mij aan de regels gehouden.
De terugreis
Voor de terugreis moest ik zoals gezegd opnieuw een covidtest doen, en wel 48 uur voordat weer in Italië zou terugkeren. Mijn terugreis zou op 1 januari zijn en om 23:00 uur zou ik daar gaan aankomen. Derhalve moest mijn covidtest na 30 december 23:00 uur plaatsvinden. Via het reserveringssysteem werd mij aangegeven dat ik welkom was op 31 december om 11:15uur. En aldus geschiedde, ik onderging de test. Die zelfde middag werd ik gebeld door een medewerker van het testcentrum dat de uitslag van mijn test wellicht langer dan de aangegeven 36 uur zou zijn; het zou tot 72 uur kunnen duren werd mij verteld; het bleek dat het die avond oudejaarsavond zou zijn en dat er veel laboratoriumpersoneel met verlof zou zijn. Ik ontplofte bijna! Hoe lang zouden ze al geweten hebben dat het oudejaarsavond zou worden die dag? De medewerker deelde ook nog mee dat ook de disclaimer op de website aangaf dat het best wel 72 uur kon duren voordat de testuitslag er zou zijn. Om Italië in te reizen mag de test maximaal 48uur oud zijn, het testinstituut heeft op basis van die gegevens mij ingepland, en even later blijkt dat het uit kan lopen tot 72 uur. Dan is mijn test niet meer geldig en heb ik opnieuw mijn vlucht gemist. Het voelde alsof ik een bioscoopkaartje voor de film van 16:00 uur gekocht te hebben, terwijl de deuren van de bioscoop pas om 20:00 uur zouden opengaan.
Er ontstond een onprettig gesprek, en aan het einde daarvan werd mij een (gratis) sneltest aangeboden die ik op nieuwjaarsdag om 10:00 uur moest gaan doen in Rotterdam. En dus toog ik de volgende dag naar Rotterdam voor de sneltest. De uitslag zat binnen een uur in mijn mailbox. Omdat ik twijfelde of Italië mij op basis van een sneltest zou toelaten, zocht ik contact met de Italiaanse autoriteiten, en uiteindelijk kreeg ik hiervoor een bevestiging. Nu moest ik alleen nog weten of de KLM mij zou toelaten aan boord met een negatieve sneltest. Ik was immers nog niet vergeten dat de stewardess van Ryanair mij had geweigerd in Rome.
Geen regelgeving van de KLM
Via Messenger zocht ik contact met de KLM en uiteindelijk kreeg ik dit antwoord op mijn vraag: “Goedemorgen, allereerst wens ik u de beste wensen! Ik adviseer u om dit na te gaan bij de lokale autoriteiten daar dit geen regelgeving van KLM betreft”. Ik las het toch goed; het interesseert de KLM niet of ik een negatief covidcertificaat heb. Daarom toch nog maar even gereageerd: “Begrijp ik goed uit uw antwoord dat ik wat u aangaat ik ook zonder negatieve coronatest aan boord wordt toegelaten ? U zegt immers dat u geen regelgeving hanteert.”Hierop kwam hetzelfde antwoord als op mijn eerste vraag.
Aan het begin van de avond van 1 januari vertrok ik naar Schiphol voor mijn vlucht naar Rome van 21:00 uur. Terwijl ik op de luchthaven liep rolde de uitslag van de PCR-test in mijn mailbox; nu had ik 2 certificaten, dat moest goedkomen ! En alweer was er op de luchthaven niemand die interesse had om mijn covidcertificaten te willen bekijken. “Nee, dat gebeurt in Rome”, zei de stewardess. Wel moesten we een formulier invullen met de personalia-gegevens en de verblijfgegevens in Italië; dit in verband met de verplichte quarantaine aldaar. Dit formulier moest worden afgegeven aan de Italiaanse grenspolitie in Rome.
Na een vlucht van 2 uur, kwamen we netjes op tijd aan in Rome; de Italiaanse grenspolitie nam ongezien de formulieren in ontvangst, voerde geen controles hierop uit, vroeg niet naar paspoorten of andere identificatie, en op mijn vraag of ze mijn covidcertificaat wilden hebben of zien, kreeg ik een ontkennend antwoord. Ik stond niet voor het eerst in die week alweer perplex! Ik had het formulier ook net zo goed in het chinees kunnen invullen. Even later stond ik buiten bij mijn auto, en reed in 2 uur en ondanks de avondklok terug naar huis door de stromende regen. Gelukkig had ik mijn zelfverklaring bij me, dus mij kon niets gebeuren.
Fraude met certificaten?
Het lijkt erop dat we een systeem van covidtesten hebben opgetuigd waarvan de certificaten door niemand op echtheid zijn te controleren. De kosten om deze certificaten te verkrijgen zijn erg hoog (tot 150 euro per keer). Zowel de autoriteiten als de luchtvaartbedrijven lijken geen enkele interesse te hebben om zich bezig te houden met deze certificaten. De marechaussee weet dat er gefraudeerd wordt met de certificaten, maar heeft geen middelen om hierop in te grijpen. Er ontstaat hierdoor een schijnveiligheid tijdens luchtreizen.
Ik verwacht dat consumenten uit kostenbesparing massaal hun eigen covidcertificaten gaan fotoshoppen, er zullen handige jongens zijn die deze diensten in de illegaliteit gaan aanbieden. En ondertussen krijgt het virus weer de kans om verder door te woekeren.
Peter Broer
Wij ontvangen graag andere ervaringsverhalen van mensen (wonende in het buitenland) die vanwege noodzaak naar Nederland moeten of moesten reizen. Stuur ons een email: contact@nihb.nl.
