Na lange zoektocht onze plek gevonden
Dit wordt mijn eerst blogbericht hier op deze site. Het lijkt me dan ook aardig om allereerst meer over onze zoektocht te vertellen. Voordat we onze huidige paradijsje vonden in de Limousin, is hier namelijk aardig wat aan vooraf gegaan.
Allebei onze baan kwijt geraakt
Bouwe en ik, Tessa de Jong-Severijns, verloren op 1 januari 2013 allebei onze baan. We werkten bij het symfonieorkest Holland Symfonia; onze banen (en dit gold trouwens ook voor 87 andere collega’s!) werden wegbezuinigd door kabinet Rutte 1. Bouwe was 23 jaar paukenist van dit grote veelzijdige symfonieorkest. Ik werkte ruim 10 jaar bij hetzelfde orkest op de Marketingafdeling en was daarnaast de huisfotograaf. Wij zagen na ons ontslag helemaal geen reden meer om langer in Nederland te blijven. Tijd voor een volgende stap.
Niet dat onze emigratie trouwens alleen met ons ontslag te maken had. We waren al geruime tijd om rond te kijken in het buitenland. Nederland wordt steeds drukker; je kunt bijna geen moment meer verzinnen om niet in de file te staan. De rust en ruimte die we zochten is in Nederland allang niet meer te vinden. Daarnaast wilden we graag (weer) iets voor onszelf te beginnen, en dan het liefste in een beter klimaat.
Jarenlang op zoek
En wat wilden we dan gaan doen? Ons idee was om naar Frankrijk te emigreren om daar een Chambres d’hôtes met een eventuele camping te starten. Maar dit bleek helemaal nog niet zo gemakkelijk. Na een zoektocht van 2 jaar en vele bezichtigingen later kwamen wij in 2011 – dus ruim voor ons ontslag – terecht bij een oude watermolen met ruim 7 hectare terrein in de Creuse. We waren op slag verliefd en kwamen tot een akkoord met de eigenaresse. Niets aan de hand zou je zeggen. Maar op het moment dat we bezig waren met de koopovereenkomst werd het achter onze rug aan Fransen verkocht. Heel erg balen dus, zeker ook omdat we een bouwkundig onderzoek hadden laten doen wat niet gratis is. 🙁 Maar de makelaar vond het geheel onze schuld omdat we te traag waren…. Natuurlijk!
Er zat niets anders op dan verder te zoeken. In 2012 vonden we in de Allier een (zo mogelijk) nog mooiere plek. Een geweldige watermolen met diverse bijgebouwen, rivier, enz. enz.. Maar om het kort te houden: weer draaide het op bijna hetzelfde verhaal (!). Resultaat: we konden dus weer opnieuw beginnen met onze zoektocht. Maar wij lieten ons niet uit het veld slaan en zochten met opgeheven hoofd verder.
Ruim een half jaar later weken we iets af van ons eerste plan. We logeerden toen al enkele maanden bij een oom in Frankrijk (we hadden toch geen werk meer) en liepen tegen een camping aan in Zuid-Frankrijk. Wij hebben daar een tijdje meegedraaid, gasten mogen ontvangen en 3-gangen menu’s bereid. Na anderhalve maand hebben we helaas moeten besluiten om niet met de aankoop door te gaan. Er bleek teveel mis te zijn met de papieren van de camping en de afwatering. Voor ons was dit een moment om tijdelijk terug te gaan naar Nederland. Niet alleen voor het bezoeken van familie en vrienden, maar ook om te ‘netwerken’, te studeren, cursussen te volgen en verder te werken aan onze toekomstplannen.
Frankrijk bleef trekken en dus gingen we door met onze zoektocht. In mei 2014 liepen we tegen een fantastisch pand aan met een enorm groot terrein. Hier bleken alleen nogal wat haken en ogen aan te zitten: ‘la maison du gardien’ (= huis van de tuinman) bleek namelijk nog bewoond te zijn door een Frans echtpaar, en zaten er duidelijk niet op te wachten om te vertrekken bij een verkoop. Maar waar het uiteindelijk op misliep is dat de eigenaar geheel niet bereid was om te onderhandelen over z’n te hoge vraagprijs.
Eind 2014 besloten we nog een ronde te maken. We hadden deze keer op basis van onze wensen echt een hele strenge selectie gemaakt (zoals geen huizen ver boven ons budget). We moeten dan ook zeggen dat we van de panden die we hadden bezichtigd zeker zo’n 4 à 5 huizen serieus in overweging hebben genomen. Maar één plek sprong er voor ons beiden duidelijk met kop en schouders bovenuit.
Na al die jaren zoeken hadden we onze plek gevonden! En terugkijkend is deze plek toch echt wel weer een stuk mooier dan waar we eerder mee bezig zijn geweest. Dus wellicht heeft het zo moeten zijn?
Wat hebben we gevonden?
Het domein bestaat uit een relatief nieuw huis met 2 oude molenaarswoningen, een aangrenzende schuur en zwembad. Het is idyllisch gelegen aan rivier La Brame op een terrein van bijna 6 hectare, aan het einde van een doodlopend weggetje op zo’n anderhalve kilometer van het dorpje Thiat.
We zijn eind april 2015 verhuisd we naar ons domein Moulin de Chez Joyeux. We zijn hier begonnen met opruimen van alle spullen die de oude eigenaren nog hadden achtergelaten (op de dag van tekenen waren ze nog lang niet klaar). En de laatste maanden begint de verbouwing van de oude molenaarswoningen ook te vorderen. In deze lege gebouwen (er waren niet eens trappen) gaan we enkele kamers maken voor de verhuur.
Al wel gestart met Chambres d’hôtes
Gelukkig is er in het nieuwe huis al wel ruimte voor een mini-appartement, dus we zijn toch alvast gestart met Chambres d’hôtes. Ook omdat mensen er naar vroegen of ze al langs konden komen. Erg gezellig om al gasten te kunnen ontvangen en een leuke afwisseling met het verbouwen.
Afgelopen jaren hebben we het een en ander meegemaakt (met o.a. makelaars) en ook nu we hier wonen is er genoeg om ons over te verbazen. Genoeg stof dus voor nieuwe berichten. 🙂
Tessa
Moulin de Chez Joyeux
