Ineens kwamen twee dromen uit

Soms moeten er heftige dingen in je leven gebeuren voor dat je iets beseft. Vaak duurt het ook even voor dat je door hebt wat er toch allemaal veranderd is. Dan kom je er opeens achter dat alles wat je meegemaakt hebt, met een reden was. Als je dat ziet, valt alles op zijn plek. Zo ook bij mij.
Al mijn hele leven had ik twee dromen; de muziek in en wonen in een warm land. Jarenlang staarde ik me blind op Frankrijk. Als kind al huilde ik als we na een vakantie van vier weken het land weer moesten inruilen voor koud en grijs Nederland. Op latere leeftijd heb verschillende dingen uitgezocht om het mogelijk te maken, maar keer op keer sloten de deuren. Alsof iets zei: “De tijd is nog niet rijp” of ”Wat je nu hebt uitgezocht is de bedoeling niet” Alsof het leven één groot vooropgesteld plan is dat al lang vastligt.

In 2012 kregen mijn man en ik eindelijk een baan aangeboden bij een Nederlands stel dat een hotel overnam in de Ardeche. Mijn ouders woonde daar al vijftien jaar en ik kende de omgeving op mijn duimpje. De dag voordat we het contract zouden gaan tekenen bij onze nieuwe baas kreeg ik koudwatervrees. Niet zozeer over de emigratie, want als ik iets zeker wist was het dat, maar om heel eerlijk te zijn besefte ik ineens dat ik niet gelukkig was in dit huwelijk. In een flits zag ik voor me hoe ik met deze overigens prima kerel daar op die berg ver van alles en iedereen zou zitten en geen kant op zou kunnen als het fout zou gaan tussen ons. Gek hoe je dat eigenlijk al jarenlang weet maar door zoiets groots als een landverhuizing pas je ogen open gaan. Nu ik dit wist, kon ik niet anders dan de stekker uit het plan trekken. Hoewel hartverscheurend op meerdere fronten en doodeng, vond ik dat eerlijk naar mezelf, naar mijn man en naar mijn toekomstige bazen.

Mijn leven stond op zijn kop. In één klap was ik alles kwijt; mijn huwelijk, het huis, de zaak, veel geld en mijn Frankrijkdroom. Met nauwelijks een cent op zak vond ik een kamer bij huisbaas Fred die toevallig ook net gescheiden was en zijn huis daarom in delen verhuurde. Al snel ontstond een bijzondere vriendschap. Hij bleek dezelfde dromen als ik te hebben; de muziek in en verblijven in het buitenland. We gingen samen op vakantie naar Frankrijk maar hadden erg veel pech met het weer waardoor ik hem niet kon overhalen. Toen we eind november in Benidorm op vakantie waren en nog steeds met korte broek en t-shirt over straat liepen begon het te kriebelen en zijn we gaan zoeken naar mogelijkheden.

Begin 2014 vonden we eerst een huurappartement in Denia en later een studio en plek om te verblijven met uitzicht op zee in de buurt van Alicante. In april zijn we er de band Sound of Lighthouse gestart, waarvan onze eerste single net verschenen is. Ik woon hier sinds april definitief. Huisbaas Fred (artiestennaam Renegato) woont nog in Nederland vanwege de kinderen en bedrijf, maar verblijft hier regelmatig. Wij maken muziek om mensen te inspireren om ook hun hart te volgen.

Terugkijkend, is het kwijtraken van alles het rijkste dat me overkomen is. Ineens zwaaiden deuren open naar zowel het buitenland als de muziek. De voordelen van alles kwijtraken is dat je nog maar één ding over hebt: jezelf. Het lijkt wel alsof ik dat nodig gehad heb om deze sprong in het diepe te durven wagen. Scheelt ook gigantische verhuiskosten trouwens

Ik leef nu onder de Spaanse zon en geniet volop. Mijn dagen bestaan uit muziek componeren, af en toe mijn hoofd tot rust te brengen door op het achterterras te luisteren naar het geluid van de golven. Onze debuut videoclip is aan de kust van VillaJoyosa opgenomen

Als ik naar Frankrijk verhuisd was, had ik nu in de afwaskeuken gestaan en me het gompus gewerkt. Dan had ik geen tijd voor muziek gehad. Het Grote Plan wist het beter dan ik. Ik heb geleerd dat dromen hebben goed is, maar geef je wel over aan wat is. Want de weg ernaartoe maakt dat je klaar gestoomd wordt voor je uiteindelijke bestemming.

Josie Kneepkens
www.soundoflighthouse.com

Interview met Josie Kneepkens over haar boek “Ik vertrek nog niet”