Geduld is een schone zaak
Togo West-Afrika. Geduld, dat word je met de paplepel ingegoten als je in Togo woont, of misschien wel heel Afrika. Want wachten word je tweede natuur. Op alles moet je wachten, niets gaat automatisch. Nergens kan je informatie krijgen via internet. Of was er maar een internetsite die je alleen maar verteld wanneer ze open zijn.
Er zit niets anders op dan er heen te gaan voor wat je nodig hebt. Dat zal toch zo vaak niet gebeuren zie ik je denken? Nou dat valt nog behoorlijk tegen. Want ook betalingen gaan niet automatisch, dus moet je naar het bedrijf toe. Zoals bv internet. Je sluit een abonnement af en de betaling moet iedere maand gebeuren. Dat kan niet automatisch of met telebankieren. Je moet er heen, altijd in het centrum van de stad. In een gebouw dat getekend is door achterstallig onderhoud, vlekken van lekkage, een ratelende airco die overuren maakt en het water gewoon over de vloer loopt omdat de emmer erachter al uren overloopt. Waar de kerstversiering al jaren hangt en iemand ooit heeft bedacht dat het wel sfeervol is om gordijnen langs het plafond te draperen zonder zich ooit af te vragen hoe die dingen schoon te maken of te vervangen.
Daar aangekomen slaat de inefficiëntie je om de oren. Sorry ik kan er niets aan doen maar ik krijg er kromme tenen van. Ten eerste, het personeel is altijd sjagerijnig. Ten tweede is er altijd te veel personeel die collectief niets doen en ten derde hun eigen telefoon veel belangrijker vinden dat de klant. Maar oké, je schuift aan bij 1 van de 6 medewerkers die sjagerijnig opkijkt van zijn of haar telefoon en zuchtend je te woord staat . Internet verlengen en betalen. Er wordt vermoeid in de computer gekeken, Ja hoor inderdaad, naam en telefoonnummer kloppen. Je krijgt een handgeschreven briefje met daarop een administratienummer en het bedrag dat je moet betalen. Gelieve dat bij de kassier te voldoen. Tevreden wordt de telefoon weer opgepakt en wij naar de kassier.
Tegenover de 6 balie medewerkers is er 1 kassier. Zij heeft het een stuk drukker maar er zijn stoelen om te wachten. Goed in de gaten houden wanneer je ongeveer aan de beurt bent want een nummertje trekken is er niet bij. De kassier geeft op het papiertje aan dat er is betaald. Met het briefje terug naar de eerste medewerker. Deze geeft in de computer aan dat er is betaald en het wonder geschied, je internet is verlengt. Nou is dat nou zo erg, nee hoor. Maar het betalen van je elektra, tv abonnement enz gaat precies zo. Overal moet je heen en overal moet je wachten, soms langer soms korter. Overal krijg je een reçu, goed bewaren want mocht het niet werken kan je nog altijd terug met je bewijsje van betaling.
Ik weet het, ik weet het, dit is Afrika. Is dat nou zo erg? Nee natuurlijk niet, maar geduld zal je moeten opbrengen. Iets wat ik nog niet zo goed in ben.
Ada
Fijn om daar te wonen….
Ik ken het van de Filipijnen. Maar daar zijn de mensen misschien wat vriendelijker.
Alhoewel het hier barst van de callcenters is de automatisering bij overheid en zorgverlening nog niet toegepast.