Even Apeldoorn bellen…..

Belevingswereld

Vorige week is een grote glazen douchewand in een van onze vakantieverhuur appartementen midden in de nacht spontaan gebarsten in duizenden stukjes. Gelukkig was er op dat moment niemand in de badkamer. Toen onze gasten het ons vroeg in de ochtend kwamen vertellen en we vervolgens gingen kijken wat de schade was, was de eerste reactie die in mij opkwam “Even Apeldoorn Bellen…”.

Nu wil ik het echter verder niet hebben over de douchewand en alle gevolgen van dien, maar het feit dat “Even Apeldoorn bellen” als eerste zin in mij opkwam en mijn partner de grijns op mijn gezicht totaal niet kon plaatsen. Ik denk dat de meeste Nederlanders de uitdrukking wel kennen van de reeks verzekerings-reclames, tenzij ze al lang uit Nederland weg zijn.
Wanneer je emigreert of tijdelijk in het buitenland gaat wonen dan neem je een stukje belevingswereld uit je geboorteland mee dat totaal onbekend zal zijn voor je nieuwe omgeving. Daar staat tegenover dat je hetzelfde zult ervaren in je nieuwe thuisland, waar je te maken krijgt met een periode die zich tijdens jouw afwezigheid heeft afgespeeld.

In Canada had ik bijvoorbeeld een leuke meidenclub ontmoet waarmee ik gezellig (ook zo’n woord) kon uitgaan, lachen, kletsen en discussiëren. Maar geregeld konden de gesprekken overgaan op voor mij onbekende onderwerpen, een tv programma of persoonlijkheid van vroeger, bepaalde muziek, maar ook bijvoorbeeld de uitgaanstijd, de schoolperiode die ze totaal anders beleefd en ervaren hebben. Op dit soort momenten voelde ik me best wel een outsider, hoewel ik verder prima geïntegreerd was.

Het is een stukje uit je leven die je als expat of emigrant niet met de ander kan delen en visa versa een stukje uit het leven van je nieuwe medelanders die jou onbekend is.
Nu is “Even Apeldoorn bellen” natuurlijk een zinnetje dat je niet zo snel zult gebruiken, aangezien je dan heel de reclame moet gaan uitleggen. Maar er zijn natuurlijk nog vele andere voorbeelden die je alleen als Nederlander kan begrijpen en die ook niet altijd even makkelijk uit te leggen zijn. Niks nieuws onder de zon natuurlijk, het is misschien de reden dat wanneer je iemand uit je geboorteland tegenkomt in het buitenland er automatisch dat stukje herkenning is.

Cultuurverschil of toch niet?

De definitie van cultuurverschil is het verschil in gedrag, overtuigingen, waarden en normen, gewoonten, gebruiken en dergelijke tussen personen van verschillende achtergrond. Je zou het natuurlijk onder de noemer cultuurverschillen kunnen plaatsen, maar naar mijn mening hoort het daar niet echt thuis. Het is meer een soort kater hebben en je bepaalde belevenissen van de vorige avond niet meer kunt herinneren. Want soms ben ik ook weer een outsider in Nederland omdat ik door de jaren heen natuurlijk weer heel veel dingen in Nederland gemist heb. Je bent een buitenlander in je eigen (geboorte)land, je voelt je als het ware “tussen wal en schip”.

Maar ik zie het zeker niet als iets negatiefs, per slot van rekening is het wonen in het buitenland een enorme verrijking en dat dat soms een beetje lastig kan zijn, neem ik op de koop toe. Ik ben benieuwd hoe andere expats of emigranten dit ervaren.

Antonietta, Bath, UK