Eten en wegwezen

Togo West-Afrika. Ik heb al veel verhalen voorbij zien komen over de rijk gedekte tafels in andere culturen. Veel verschillende hapjes, liflafjes, sauzen en ander lekkers. Als je de verhalen mag geloven zelfs bij het ontbijt. Hoewel West-Afrika bekend staat om zijn uitstekende keuken heb ik dat hier nog niet meegemaakt of gezien. De armoede zorgt ervoor dat niet iedereen 2 of 3 maaltijden per dag eet of zich bij iedere maaltijd ‘zat’ kan eten. Als alle broertjes en zusjes komen eten, valt mijn mond open van verbazing hoeveel die kinderen kunnen eten. Volle diepe borden, worden schoon leeg gegeten, botten en/of graten schoon afgekloven, en nog nooit gehoord ‘dat lust ik niet’. Volgens mij hebben ze ‘uitschuifmagen’ en hebben ze een maag ontwikkelt, die het mogelijk maakt ook voor morgen of overmorgen te eten, als er misschien niet zo veel eten is. Mijn vriend eet altijd 2 keer per dag, en altijd warm eten. Om ong. 11/12 uur s’morgens en s’avonds om ongeveer 19.00 uur.

Rijst, aardappelen, pasta of Akomé (een van maismeel gekookte dikke substantie, het standaard eten hier zoals wij aardappels eten). Rundvlees, varkensvlees, geit, konijn, kip of vis. En natuurlijk saus, gekookt van tomaten, uien, knoflook, pepers, groente en paprika. En nog wat eenpans maaltijden. Er wordt veel olie gebruikt, zout en/of maggiblokjes. Ook mijn vriend heeft als kindzijnde soms maar 1 maaltijd per dag gehad, soms alleen maar rijst met een beetje saus. Als hij een hele dag weg is en hij belt me even op, zijn eerste vraag is altijd ‘Heb je gegeten’? Dat is toch heel belangrijk. Je moet eten. Maar eten heeft hier in Togo niet iets van even gezellig bij elkaar aan tafel zitten en de dag doornemen. De maaltijd wordt in korte tijd bijna zwijgend naar binnen gewerkt. Even gezellig blijven zitten of zo, nee dat doen ze niet. De tafel wordt direct afgeruimd. En dan eten wij nog aan tafel. Zijn broertjes en zusjes heb ik niet anders gezien dan dat zij met hun metalen bordje rond lopen, nooit aan tafel zitten. Eten in een restaurant? Ja, dat doen we weleens. Tegenwoordig weet ik het al te rekken tot zo’n 3 kwartier of een uurtje (ligt er ook aan hoe snel, of langzaam, we de bestelling kunnen plaatsen). Maar nogmaals, eten en wegwezen. Maar het liefst eet mijn vriend thuis. En aan koken heeft hij geen hekel. Eten uit eigen keuken, dat is het beste, vers, lekkerder, schoner, goedkoper en je weet wat je eet, zegt hij altijd. Heeft het land waar jullie wonen ook een ‘eetcultuur’ erg anders dan je gewend bent?